Weer terug in Nederland...

Ik heb mijn laatste blog donderdag 30 oktober geschreven maar wil jullie natuurlijk nog even vertellen over mijn laatste dagen...

Donderdagavond (30 oktober) ben ik met alle vrijwillgers uiteten geweest, een soort van goodbye dinner en zijn we daarna nog naar een discotheek geweest en hebben we op een balkon gezeten in een soort partytent.. was een erg gezellige avond en natuurlijk ook een beetje sip omdat ik veel van de vrijwilligers na die avond niet meer zou zien.

Vrijdag (31 oktober) ben ik met Sanne mee geweest naar het ziekenhuis waar zij werkt in Kenia. Dat was een hele bijzondere ervaring. Het is heel anders dan in Nederland. Als je de poort binnen komt zie je overal grasvelden waar mensen zitten of liggen in de zon, je ziet overal was aan lijnen hangen, iedereen kan naar binnen en naar buiten. Het leek wel een soort van camping. Eerst zijn we naar een afdeling gegaan en hebben we bedden verschoond van mensen die daar lagen. Dan denk je, oh lekker schoon bed voor de mensen...... eh nou niet dus, lakens zijn harstikke vies en vol met gaten... keek m'n ogen uit hoe het er daar allemaal aan toe ging.

Daarna heeft Sanne mij een aantal afdelingen laten zien en hebben we een rondje gelopen door het hele ziekenhuis. Ongelofelijk, overal vliegen, bloed op de grond etc...
We zijn als laatste naar de afdeling gegaan waar vrouwen bevallen en ik heb een twee bevallingen gezien.... de eerste bevalling die ik heb gezien en dat in Afrika!!

Het is wel heel apart en denk anders dan in Nederland.
De vrouw doet het helemaal alleen, de partner moet verplicht buiten wachten en mag niet bij de bevalling aanwezig zijn. Als het kindje geboren is wordt het in een soort cofuse gelegd en moet de vrouw na ongeveer 10 minuten gaan douchen en aankleden. Het kindje wordt dan gewogen en krijgt een bandje om met zijn of haar naam. De vrouw krijgt dan het kindje en moet ongeveer 6 uur nog in het ziekenhuis blijven en mag dan naar huis.
Ik vond het onwijs intressant om te zien hoe het in een ziekenhuis eraan toe gaat in een ander land.

Nadat ik bij het ziekenhuis was geweest, had ik om 15.00 een afspraak voor een hot-stone massage... O man, dat was toch even geweldig!!! Een uur + 15 minuten lang een massage!! En het fijnste nieuws daarna was, dat ik daar kon douchen... nu denk je waarschijnlijk, waarom dat? Nou, ik had al sinds dinsdag geen water bij mijn gastgezin en dus ook geen normale douche gehad... daarna was ik helemaal ZEN!!!

Vrijdagavond ben ik met Sanne en Sabrina uiteten geweest bij Moca Loca (leuk restaurantje) en daar was ook een bandje. Erg gezellig, daarna hebben we nog wat gedronken bij Gilani's waar we natuurlijk een sigaretje kon roken! Eenmaal met de tuktuk bij mijn gasthuis aangekomen, was het moment van afscheid nemen aangebroken, pff... dat was wel echt heel moeilijk ... je bouwt toch een band op en het waren echt topmeiden!! Maar Sanne, Sabrina en ik hebben afgesproken om in janauri keer weekendje wat leuks te gaan doen met z'n 3en. Het scheelt dat Sanne in Nederland woont en Sabrina en in Duitsland en niet aan de andere kant van de wereld!

Zaterdag in de middag werd ik opgehaald om naar Nairobi te gaan en daar een nachtje te slapen en zondag om 06.00 werd ik opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld ging het allemaal voorspoedig en de vlucht ging prima. Ik zou rond 15.30 landen maar waren al om 14.45 geland, ik dacht oh dat is fijn beetje optijd!

Toen ik bij de bagagehal aan kwam en daar ondertussen al 30 minuten stond te wachten was ik er toch wel beetje klaar mee.... uiteindelijk had ik dan om 16.15 (na 1 uur wachten) mijn koffer... En wat was dat een fantastisch moment toen ik de bagagehal uit liep en mijn mama, papa en broer daar stonden en ik dikke knuffels kreeg en een mooie ballon met Welcome Back!!

Heb afgelopen dagen erg moeten wennen hier in Nederland, alles was erg onwerkelijk en waardeer de luxe hier in Nederland nu enorm!!!
Onwijs leuk om al mijn vrienden, vriendinnen, kennissen, familie weer te zien!!
Begin hier nu weer beetje te wennen maar zit nog elke dag met mijn hoofd in Afrika..... kan niet geloven dat het allemaal alweer voorbij is. Maar ben écht nog aan het nagenieten... en dat zal ik de komende weken, maanden, jaren nog wel doen en kijk terug op een fantastische tijd!!!!

Mis het mooie Afrika!!!

Dit was dan mijn laatste verhaal... :-)

Mijn 5e en laatste week in Afrika

Wat is de tijd toch snel gegaan, mijn 6 weken zitten er alweer bijna op...
Ik zal jullie vertellen over de laatste dagen van mijn week 5 en de rest van mijn 6e week..

Vrijdag (24 oktober) weer vroeg opgestaan voor een dagje Bethesda. Eerst met Sabrina naar de supermarkt gegaan om boodschappen te doen voor de ingrediënten voor Ugali (keniaans gerecht) wat we gingen maken. Alle boodschapjes gescored en op naar Bethesda... Sabrina vertelde me dat Florence (één van de juffrouwen) aan haar had gevraagd of ze vrijdag mee wilde naar de Primary School voor de de kinderen tussen 5-8 jaar. Sabrina zei tegen mij, moeten maar even kijken of dat lukt i.v.m. dat we Ugali gingen maken. Rond uurtje of 09.00 / 09.30 kwamen we aan bij Bethesda en er waren geen kinderen.... geen juffrouwen.... vreemd. Uiteindelijk na telefoontje zijn we richting de Primary School gegaan samen met Florence (de juffrouw bij Bethesda).

De kinderen tussen de 5-8 jaar zitten ongeveer 1 jaar bij Bethesda op school en krijgen daar les. Na ongeveer 1 jaar worden ze (als het goed is) overgeplaatst naar de Primary School. Ze moeten hiervoor eerst een examen afleggen en als ze die halen kunnen ze naar de Primary School. Als ze het examen niet halen, gaan ze weer voor een jaar naar Bethesda en doen dan volgend jaar opnieuw examen.

Het was erg intressant om te zien naar welke school de kinderen gaan nadat ze een jaar (of langer) bij Bethesda zijn geweest. De school was wel één al goas, maargoed dat ben ik nu wel beetje gewend..... hier in Afrika is het heel anders dan in Nederland.

Toen we er waren wouden de kinderen (die al daar op school zaten) erg graag hun klas laten zien aan Sabrina en mij. Het waren ongeveer 50 kinderen en het leek wel alsof ze nog nooit een blanke hadden gezien, allemaal schreeuwen, handje vast willen houden, aan je trekken, vragen hoe je heet, zich voor willen stellen... Sabrina en ik hadden beide ongeveer iets van 25 kinderen om ons heen staan en konden niet eens meer een kant op. Florence (de juffrouw van Bethesda) kwam ons redden en sprak in Ki-swahilli tegen de kinderen dat ze ons "met rust moesten laten". Uiteindelijk waren we weer in een klas met alleen de juffrouwen en daar werden we met rust gelaten. Hahah, het was weer een hele nieuwe ervaring. Zoals sommige al wel als reactie hebben gegeven, Elke dag maak ik hier wel weer wat mee.. !!

Rond een uurtje of 13.00 richting de stad gegaan, er was een social georganiseerd door Projects Abroad. Dit keer was het een les Ki-swahilli (de taal) leren. Het was erg leuk en ik kan nu in het Ki-swahilli zeggen, hoe ik heet, waar ik vandaan kom en wat mijn leeftijd is.

Mijn naam is Hester Sanberg : Jina langu ni Hester
Ik kom uit Holland : Nimetoka Holland
Mijn leeftijd is 25 jaar : Nina miaki ishirini na tano

Zaterdag (23 oktober) is het me ein-de-lijk gelukt om een keer te slapen tot 10.30 en niet om 07.00 klaar wakker te zijn... heerlijk relaxed ochtendje en niet zoveel gedaan. Het was een zonnige dag dus lekker paar uurtjes in de zon gelegen..... Zondag (24 oktober) ben ik optijd opgestaan om richting het zwembad te gaan met Heleen (belgisch meisje die hier vlakbij in een gastgezin woont). Je kan hier op zondag ook niet echt uitslapen, want om 05.30 beginnen ze hier buiten te schreeuwen en zingen tot ongeveer 14.00 in de middag. (Het zijn de mensen van de kerk die je hier dan hoort). Ik heb het geprobeerd op te nemen maar dan hoor je het heel zachtjes... Het lijkt net of ze ongelofelijke ruzie met elkaar hebben, echt heel apart! Na een paar uurtjes aan het zwembad te hebben gelegen zijn we naar een salon gegaan want Heleen wou graag pedicure. Ze doen het hier heel uitgebreid en je betaald maar 600 shilling (ongeveer 6 euro). In de avond heb ik hapje gegeten in de stad met Heleen, Louise, Deanna en Emily. Daarna hebben we bij Heleen lekker een wijntje gedronken op het balkon. Super dagje!

Toen ik wou gaan slapen, heb ik nog een sigaretje gerookt met David (mijn huispapa). Normaal praat hij helemaal niet veel, maar nu allemaal vragen stellen.... opeens een KEIHARDE KNAL... ik schrok me wezeloos!!! (David had een tank gebouwd in de achtertuin voor water) Ineens een ongelofelijke waterval langs het huis, de tank was ontploft!! Normaal hoor je hier beetje vogeltjes fluiten en honden blaffen, that's it... Gelukkig was het snel opgelost en kon ik gaan slapen. Maandag (25 oktober) dagje Bethesda en daarna naar het kantoor gegaan om mijn laatste feedback formulier in te vullen.. was erg raar om mijn laatste feedback in te vullen, toen kwam naar huis gaan toch wel erg dichtbij!

Dinsdag (26 oktober) dagje Bethesda en we hadden een meeting omdat op deze dag alle stafmembers en vrijwilligers er waren en zij mij gedag konden zeggen. Erg veel lieve woorden en bedankjes... was erg lastig, ook al was het nog niet mijn échte laatste dag. Ze vertelde mij dat ze veel aan me hadden gehad en dat het te vroeg was dat ik weer terug ging maar heel blij waren dat ik bij Bethesda had gewerkt, etc etc. Ja, dat doet je toch wel wat...

Afgelopen vrijdag zijn de kinderen naar de Primary School geweest en dinsdag vertelde Florence (de juffrouw) ons dat alle kinderen het examen niet hebben gehaald. Wij (Sabrina, Louise en ik) keken allemaal erg verbaasd. Van sommigen kinderen weten we gewoon dat zij het examen makkelijk halen. Wat blijkt nou, de school heeft de kinderen te lage cijfers gegeven. Ze moeten 20 vragen beantwoorden en als ze er 10 goed hebben, slaag voor je examen. De school heeft de kinderen bijvoorbeeld een 8 gegeven terwijl ze 13 punten hadden gescoord. De school wil geld van de ouders en wil anders de kinderen niet toelaten op de school. Maarja, de ouders hebben hier niet genoeg geld voor...
Toen ik dat hoorde, pff... ik kon het niet geloven. De kinderen willen hier zo graag naar school, maar door dit soort dingen hebben veel kinderen geen toekomst... Echt heel sneu!!

Woensdag (27 oktober) was mijn laatste dagje @ Bethesda aangebroken. Ik stond op en dacht, wow... dit is dan mijn laatste dagje op mijn werk hier. Heel vreemd...
Aangekomen bij Bethesda, de kindjes zijn altijd zo blij en staan je al op te wachten op het grote grasveld en schreeuwen je naam... zo lief! Dat ga ik echt missen... de kindjes die zo graag willen knuffelen, spelletjes willen spelen, je handje vast willen houden. En wat ik zo ontzettend mooi vindt is dat de kinderen hier zo graag naar school willen, en hiervoor dan ook nog ongeveer 6 kilometer (heen er terug) voor lopen. Ik had ballonnen, snoepjes en meegenomen om een soort van "feestje" te geven dat ik weg ging en de kinderen het hier ook begrijpen dat ik niet meer terug zou komen. Het was helemaal geslaagd, de kinderen hebben super veel lol gehad met de ballons en kreeg 1000 bedankjes van de kinderen... kwamen elke keer naar me toe en zeiden dan in Ki-swalli bedankt... We hebben tussendoor nog Ugali gemaakt met Rose in de keuken, was erg leuk om te doen en om te leren.. het smaakt niet echt ergens naar, maar wij hadden ei, tomaat, uitjes enzovoort erbij. Dat eten ze hier dan met hun handen... weer een nieuwe ervaring. Rond een uurtje of 14.30 was de tijd aangebroken om iedereen gedag te zeggen... Toen Amanda (één van de zweedse meisjes) tegen me zei, de kinderen zullen je wel erg gaan missen, brak ik ... en stroomde de tranen over me wangen, keek alle kindjes nog een keer aan... Pff ! Had niet verwacht dat ik het zo moeilijk zou hebben, maar ga de kinderen en alle andere medewerkers erg missen!!!
Helaas komt aan een leuke tijd, altijd een eind.....

Vandaag heb ik lekker een dagje vrij, om mijn koffer in te pakken etc... Vanavond ga ik uiteten met alle vrijwillgers, een goodbye dinner voor mij en nog een andere vrijwilliger.

Morgen ga ik met Sanne mee naar het ziekenhuis om te kijken wat voor werk zij daar allemaal verricht. In de middag heb ik een afspraak bij een salon voor een hot-stone massage.... en s'avonds heb ik een etentje met Sanne en Sabrina. Zal erg moeilijk zijn om deze 2 meiden gedag te zeggen.

Zaterdag wordt ik dan rond 14.00 opgehaald en ga ik richting Nairobi voor nachtje slapen in het guesthouse.. zondag moet ik namelijk al rond 05.30 (3 uur van te voren) op het vliegveld zijn.....

De tijd is echt voorbij gevlogen.... ik weet nog wel dat ik het zo spannend vondt om het te gaan vertellen op mijn werk en dat was begin Juli... en dat ik op het vliegveld stond en tranen stroomde over me wangen en bij mezelf dacht, waar begin ik aan? Kan ik dit wel? Red ik mezelf wel in m'n eentje?

Ben mezelf zeker in de eerste week tegen gekomen maar ben toch ook best trots op mezelf dat ik heb doorgezet. Ik heb hier een SUPER GIGANTISCH FANTASTISCHE MOOIE tijd gehad die ik mijn hele leven niet meer zal vergeten!!!!!

Liefs mij !

Ps. Bedankt voor alle lieve en leuke reacties op mijn verhalen en foto's! Super leuk! Jullie mogen natuurlijk op dit verhaal en de foto's ook reacties geven, daarvoor is mijn blog ! :)

Wat gaat de tijd toch snel voorbij...

Vandaag niet zo'n vrolijke dag want vanochtend is Amy vertrokken, haar weken zijn voorbij en gaat terug naar Canada. Het was heel moeilijk om afscheid te nemen en moesten beide erg huilen. Je bouwt toch een band met elkaar op en Amy en ik konden erg goed met elkaar over weg.... nu ben ik weer alleen in het huis... erg stil hier nu...

Ik zal over mijn 4e week en 5e week vertellen...

Vorige week vrijdag (17 oktober) ben ik mee geweest naar de werkplek van Amy, super intressant om ook een ander weeshuis te zien. Bij het weeshuis waar Amy werkte zijn ongeveer 11 kinderen waarvan 4 gehandicapte kinderen. Het was een erg leuke ochtend. Zo zo zie je ook hoe het ergens anders gaat. Het is wel een verschil met het weeshuis waar ik werk. Bij mijn werkplek zijn veel meer kinderen en is er niet echt een structuur op de dag. Ze bekijken op de dag wel wat we gaan doen en gebeurt het vandaag niet, dan morgen wel. Bij de werkplek van Amy hebben ze veel doen, zoals kindjes eten geven in de ochtend, kinderen in bad doen, met de kinderen buiten spelen. Van alles te doen en de tijd gaat dan ook een stuk sneller. Het was erg intressant en leuk om mee te zijn geweest naar de werkplek van Amy.

In de avond zijn Amy, Sabrina, Sanne en ik uiteten geweest en hebben heerlijk gegeten. Daarna zijn we nog even een drankje gaan doen bij Rafikiz, een soort van discotheek. Zo vergeet je weer even alle moeilijke momenten, die je hier meemaakt.

Zaterdag (18 oktober) ben ik samen met Amy naar een shop geweest waar wij ons haar in hebben laten vlechten. (zie foto's). We wouden nog naar een markt gaan om leuke souveniers te kopen maar ons haar in laten vlechten duurde iets langer dan wij dachten.
Het duurde 3 uur per persoon dus hebben daar in totaal 6 uur gezeten, ja dat was een lange zit. Maar wie mooi wil zijn............................ Daarna lekker een hapje gegeten in de stad. Toen we terug kwamen van ons dagje weg waren de kinderen van Nancy & David hier op bezoek en hebben met hun kennis gemaakt. David (onze huispapa) had tegen Amy verteld dat hij een geit had gekocht en dat die zaterdag zou komen. Ik zei al tegen Amy, wedden dat die niet lang leeft, die eten ze vast als de kinderen komen. En ja hoor, zaterdagochtend zaten we aan het ontbijt en Nancy vertelde ons dat er een man was om de geit te slachten. 5 minuten daarvoor zagen we nog een geit door de tuin springen en daarna was een geen levende geit meer... weer een hele ervaring opzich!

Het was erg leuk om kennis te maken met de kinderen van Nancy, en één van haar dochters had een dochtertje van 2,5 jaar en kwam elke keer onze kamer binnen stormen en wou maar al te graag met ons op de foto.

Zondag (19 oktober) hebben we ontbeten met de kinderen van Nancy en zijn daarna weer lekker een dagje gaan zwemmen bij het hotel met nog andere vrijwillgers en hebben met z'n allen gelunched bij het zwembad. Dit keer hadden we geluk want we hebben de hele dag zon gehad, af en toe een paar wolken maar dat was ook wel lekker.

Waar ik me toch elke keer weer over verbaas is dat het verkeer hier echt een gaos is. Alles rijd kris kras door elkaar heen en je moet oppassen waar je loopt, iederen toeterd naar elkaar. Soms is het om elkaar te groeten, soms omdat er iemand in de weg rijd, soms dat er iemand niet door rijd. Je maakt heel wat mee hier.

En als je hier over straat loopt hoor je zo goed als 10x : SISTER SISTER, HOW ARE YOU, HOW ARE YOU of MUNZUNGU MUZUNGU (muzungu betekend blanke), maar strak gezicht en gewoon doorlopen. Net doen alsof je gek bent. Wat ze ook wel doen is je arm vast pakken en dan willen ze een gesprek met je aangaan.. heb het 1 keer meegemaakt en draaide me om en zei; don't touch me. Helaas werkte het niet, en moest het zo goed als 4 keer tegen hem zeggen. Dit soort dingen zal ik absoluut niet gaan missen.

Maandag (20 oktober) nationale feestdag, dus lekker een dagje vrij. Amy en ik wouden gaan zwemmen maar het was niet zulk mooi weer, beetje bewolkt. Zijn richting stad gegaan en zijn eerst naar de markt geweest. Als je hier op de markt bent, hebben ze allemaal shops met (zo goed als) dezelfde soort souveniers. Ze hebben geen prijzen voor de spullen maar je kijkt wat je wil hebben en dan zeggen zij eerst een prijs. Als je het er niet mee eens bent geef jij een prijs aan wat je ervoor wilt betalen... ( zo weinig mogelijk natuurlijk haha).
Ik had een hele mooie tas gezien (uiteraard een tas, voor mijn collectie die nog niet groot genoeg is). De man van de shop zij 3500 shilling (ongeveer 35 euro) Ik vond dat veel te duur natuurlijk en wou hem hooguit 10 euro (1000 shilling) ervoor geven. Ik begon met 800 shilling (8euro) maar dat vondt hij veel te weinig. Amy en ik zijn uiteindelijk weg gelopen naar een park om een sigaretje te roken. De man kwam achter ons aan naar het park, om mij de tas te verkopen. Heb uiteindelijk voor de tas 900 shilling (9 euro) betaald. Whoehoee!!

Toen we thuis kwamen en ik de 2e poort hier wou openen zag ik in mijn ooghoek een onwijs groot harig beest. Ik dacht eerst dat het een hond was, want die hoor je hier in de omgeving heel vaak blaffen maar nee, het was een GIGANTISCHE AAP!! Ik wou snel de poort in en Amy, nee nee laat me eruit ik wil een foto maken van dichtbij. Het enigste wat ik dacht snel naar binnen voordat die aap in huis zit .... oke, alle moed bij elkaar verzameld en voor Amy de poort geopend zodat ze een foto kon maken. De aap klom over het grote hek en daarna was die weg maaaaaaaaaar Amy heeft een foto kunnen maken.

Dinsdag (21 oktober) weer vroeg opgestaan en richting werk, dagje Bethesda. Leuk om alle kindjes weer te zien, ik had ze vanaf donderdag al niet meer gezien omdat ik vrijdag met Amy mee was geweest naar haar werkplek. In de avond hadden we een etentje voor 4 vrijwillgers die deze week weer terug naar huis gaan, onder andere Amy.
Amy en ik wouden nog even naar een winkel want hadden daar leuke dingen gezien. We dachten bellen een tuktuk (dan wordt je namelijk bij je bestemming afgezet).
Soms beetje lui hé haha.
We hadden gevraagd om de meneer van de tuktuk ons om 18.30 op kwam halen.... maarja, zoals ik nu wel gewend ben in Kenia is dat je er niet vanuit hoeft te gaan dat diegene optijd komt, en ja hoor na een half uur wachten kwam eindelijk de tuktuk en konden we richting de stad. In de avond toen we thuis waren en Amy in bed lag ben ik sneaky naar de huiskamer gegaan met slingers en ballonnen, want woensdag 22 oktober was het de verjaardag van Amy en is ze 30 jaar geworden. Ze wou niets doen aan haar verjaardag maar dat kon ik natuurlijk niet ongestoord voorbij laten gaan.
Ze zag het s'ochtends bij het ontbijt en vondt het super leuk.
Woensdag (22 oktober) ben ik een dagje thuis gebleven want voelde dinsdag ook al niet lekker, erg hoofdpijn en beetje koorts.

Gelukkig voel ik me nu weer wat beter.... Heb mijn vlechtjes eruit gehaald want het was super zwaar en kreeg er erg hoofdpijn van. Heb nu alleen de linkerzijkant van mijn haar nog in vlechtjes. Oh wat hebben Amy en ik gelachen toen we de vlechtjes eruit gingen halen, ik leek wel een poedel met mijn haar.....

Morgen ga ik met Sabrina Ugali (een keniaans gerecht) maken bij Bethesda, Rose die in de keuken werkt gaat ons dat leren. Het weekend heb ik niet zoveel plannen, beetje relaxen en in de zon zitten denk ik .... elk weekend druk geweest sinds ik hier ben, dus mijn laatste weekend spendeer ik lekker bij huis.. Misschien veranderen mijn plannen voor het weekend nog, je weet maar nooit !

Het is weer een heel verhaal geworden, maar als ik aan het typen begin, wil ik zoveel vertellen...

Maandag is het alweer mijn laatste week hier... ga er nog even goed van genieten, en natuurlijk vooral ook van het weer genieten, want dat zal vies tegen gaan vallen denk ik!

Ps. Jullie mogen allemaal reageren op mijn verhalen & foto's hoor! Hoe meer reacties, hoe leuker!

Tot blogs
Liefs mij -xxx-

3e en 4e week in Afrika

Vrijdagavond ben ik optijd gaan slapen, want zaterdag (11 oktober) werden Amy en ik om 06.15 opgehaald voor een safari naar Lake Nakuru National Park.
Na een klein stukje rijden kwamen we rond 06.30 aan bij het National Park.
We hadden een eigen chauffeur en die heeft ons de hele dag rond gereden.
Het was echt GE-WEL-DIG!!
We hebben heel veel dieren gezien, leeuwen, neushoorns, apen, zebra's, struisvogels, giraffen.... noem maar op!
We hebben gelunched in een park waar ook gewoon apen los liepen, daar zat je dan op een kleedje op het gras met apen en andere dieren om je heen .. haha een hele ervaring!
Rond een uur of 17.00 werden we thuis afgezet en ik was echt helemaal gesloopt, maar voldaan want het was echt een topdag! (zie foto's)

Zondag ben ik gaan zwemmen met ongeveer 9 andere vrijwillgers, heerlijk relaxed dagje. We zijn naar een hotel gegaan en daar konden we voor 300 shilling (3 euro) de hele dag voor zwemmen.

Maandag normaal dagje, gewerkt tot uurtje of 14.00.
Dinsdag was ik lekker een dagje vrij. Heb ik mijn kamer hier opgeruimd, handwasje gedaan, en natuurlijk lekker in de zon gezeten... (die zon ga ik waarschijnlijk erg missen, dus daar geniet ik volop van)
Gisteren ben ik samen met Amy en Nancy (onze huismama) naar een school geweest en hebben we cadeautjes gegeven, zoals schriften, pennen, jojo's en dergelijke.
De kinderen gingen hun naam en het alfabet in hun schrift schrijven en daarvoor hebben wij ieder kind een sticker gegeven. Amy en ik zijn daarna boodschappen gaan doen voor want we hadden afgesproken om in avond te gaan koken voor Nancy en David (onze huismama en papa). We hebben spaghetti bolognese gemaakt met geroosterde broodjes en komkommer.
Nancy was helemaal blij en heeft echt veel ervan gegeten! Ze zei tegen ons dat we elke avond wel mochten koken!

De dagen vliegen nu echt voorbij... kan bijna niet geloven dat maandag al mijn 5e week ingaat. De eerste week dacht ik echt hoe ga ik dit in hemelsnaam volhouden zes weken lang, maar eigenlijk is zes weken niets... heb echt onwijs naar mijn zin hier!

MIjn werkplek is leuk en heel intressant, de kindjes zijn super en je leert veel andere vrijwillgers kennen.

Vandaag is Amy (mijn huisgenootje) mee geweest naar mijn werkplek, om te kijken hoe het bij mijn werk allemaal gaat en morgen ga ik mee naar haar werkplek. Ben erg benieuwd. Na morgen heb ik een lekker lang weekend, want maandag is het hier een nationale feestdag. Vraag me niet wat voor feestdag, maar we zijn lekker een dagje vrij !

Tot blogs!

Liefs mij !!

Alweer mijn 3e week in Afrika

In het gastgezin gaat het steeds beter en voel me op me plek hier. Mijn huismama (Nancy) is heel zorgzaam en doet écht alles voor Amy en mij.
Onze douche was super warm (40 a 45 graden schat ik) en we hadden dit verteld tegen Nancy en zij vertelde ons dat je met een schakelaar de douche kon verstellen qua tempratuur.
Amy had dit geprobeerd en nu bevroor je onder de douche, dus Amy geprobeerd om te switchen maar de douche bleef ijskoud. Dezelfde avond vertelde we dit tegen onze huismama en zij was gaan kijken bij de douche en verder hadden we eigenlijk niets meer gehoord... wij dachten, oké het zal wel opgelost zijn. De volgende ochtend wou ik gaan douchen en de stang van de douche was finaal gebroken, geen douche dus.
De volgende ochtend was er gelijk een man om onze douche te maken. Hoe lief is dat!
Helaas hebben we nu de laatste dagen vaak geen elektriciteit en water.
Zodra er stroom is, snel telefoons en mijn laptop opladen. En als er water is, snel een douche nemen. Maarja het is Afrika, je went eraan...

Het eten is hier goed te doen, bij mijn gastgezin krijg ik veel pasta, vaak met bonen, mais, worteltjes, dorperwten en soms vlees. Soms rijst of noodles en altijd watermeloen als toetje. Verschillend drinken krijg ik hier niet echt, het is water of thee. Meestal haal ik zelf frisdrank (zoals fanta of cola) bij de supermarkt. Eten en drinken kopen hier bij de supermarkt is (voor Nederlands) super goedkoop.

Maandag zijn we naar 2 huizen geweest waar kinderen woonde die nu bij bethesda (weeshuis) wonen. Het was heel moeilijk om te zien.
De mensen wonen echt in een super klein huis en hebben amper iets.
Er waren 4 kinderen met ons mee, waarvan we bij 2 kinderen ( een tweeling, 2 jongens) in het "huis" zijn geweest waar zij woonde en hebben hun moeder en 2 zusjes gezien. We mochten binnen komen en hebben het huis gezien, wat je niet echt een huis kan noemen. De 2 jongens (tweeling) waren helemaal blij en glunderde toen zij hun moeder en zusjes zagen. De social worker heeft gepraat met de moeder maar dat was allemaal in het swahilli, dus kon het niet verstaan.
Bethesda (het weeshuis voor straatkinderen) wil ervoor zorgen dat de kinderen niet op straat leven en les krijgen en geen drugs meer gebruiken en een toekomst hebben. Het is mooi om te zien wat hun hier doen voor de kinderen. Ik vindt het heel intressant om te zien waar de kinderen vandaan komen en hoe hun hebben geleefd. Daarbij is het ook hartverscheurend om te zien, de mensen hebben echt helemaal niks... Toen ik in het huis zat bij de moeder van de tweeling besefte ik écht hoe luxe ik het heb. En dat wij (nederlanders) echt in onze handjes mogen knijpen..
Toen we weg gingen, was het zusje heel hard aan het huilen dat haar broers weer weg gingen..... pff dan heb ik het toch écht wel heel moeilijk!

Dinsdag ben ik de hele dag bij het weeshuis geweest en heb veel foto's gemaakt, (zie foto's). De kinderen vonden het geweldig en vroegen hele tijd of ze zelf foto's mochten maken. Echt zo leuk! Dinsdag was er eindelijk ook weer water en elektriciteit en kon ik weer een normale douche nemen. Voelde me amazing!!

Woensdagochtend was ik vrij en ben ik in de ochtend met Sabrina een kop koffie gaan drinken. Rond half 1 hadden we met Sanne afgesproken bij het kantoor van Projects Abroad. Sanne heeft in Nederland geld ingezameld om hier wat te kunnen kopen/geven aan haar project. Ze had geld over en dat natuurlijk ook graag besteden en hoorde van Sabrina over haar project en over de boys die niet naar school kunnen omdat zij geen uniforms hebben. (Sanne en Sabrina zijn hier in Kenia huisgenootjes). Sanne heeft voor de boys uniforms en schoenen gekocht voor de boys van Bethesda (het weeshuis waar Sabrina en ik werken) en Sarbina heeft ook een deel mee betaald. We zijn met de uniforms naar Bethesda gegaan en daar zijn de uniforms en schoenen overhandigd. Het was geweldig om te zien hoe blij de kinderen waren en hoe blij de "stafmembers" bij Bethesda waren dat dit gedaan werd door Sanne en Sabrina.

In de avond hadden we een suprise party voor Oliver (een vrijwilliger) omdat hij jarig was. We hebben met ze allen taart gegeten en wat gedronken en daarna zijn we met zijn allen wat gaan eten. En daar was weer een hele nieuwe ervaring. We waren met 17 personen en in de avond ga je met een tuktuk (normaliter gaan hier 3 personen in). Er kwamen 2 tuk tuk's en we zaten met, ja geloof of het of niet 9 personen in een tuktuk!!! Helaas heb ik nog geen foto van een tuktuk maar die ga ik proberen te maken, dan kunnen jullie zien hoe klein een tuktuk is. De wegen zijn hier nou niet optimaal en super veilig, dus hield me hart vast af en toe. Maar we zijn veilig aangekomen en konden met z'n allen gaan eten.

Vandaag ben ik met "de baas"van Bethesda, Sabrina en de 2 zweedse meisjes (Marlin en Amanda) naar drie specials schools geweest. De eerste school was echt een schok, de kinderen waren ontzettend vies en hadden een zwerm met vliegen om zich heen. De 2e school was meer georganiseerd en je zag ook echt bij elke lerares zien dat zij liefde hadden voor de kinderen en blij waren met hun werk. Dat was mooi om te zien. De 3e school was een privé school voor kinderen met een handicap of bijvoorbeeld autistisch. Het was een dag met veel indrukken.

Waar ik super blij mee ben is, dat ik meer zie dan alleen Bethesda (waar ik werk). Ze vertellen je hoe Bethesda is gestart en ben dan op huisbezoek geweest bij een moeder van de tweeling bij ons weeshuis. Dat we de straat op zijn geweest, dat je kan zien waar de kinderen vandaan komen. Elke dag is anders, en super leuk.

De dagen vliegen écht voorbij, dus geniet van elke dag!!

Tot blogs, liefs mij !

2e week Afrika

Maandag ben ik begonnen bij het weeshuis voor straatkinderen. Mijn eerste indruk was gelijk goed. Er werken ongeveer 6 mensen en daarbij 3 andere vrijwilligers, Sabrina (duits meisje dat ik al ken) werkt daar als vrijwilliger en twee zweedse meisjes. De twee zweedse meisjes wonen bij het weeshuis. Mijn werkdagen zijn maandag t/m vrijdag van ongeveer 09.00 tot 15.00.

De eerste dag heb ik vooral meegekeken wat er allemaal gedaan werd en wat zoal de dagindeling is. In de ochtend krijgen de kinderen les.
De kinderen zijn in 2 klassen verdeeld. Een klas met de jongste kinderen van ongeveer 2 t/m 4 of 5 jaar en een klas met de wat oudere kinderen van ongeveer 4 t/m 8 jaar. Rond half 11 is het thee-tijd en mogen de kinderen eerst even buiten spelen en daarna krijgen ze thee (afrikaanse thee is gekookte melk en daar wordt een theezakje in gedaan, is erg lekker). Na de thee gaan de kindjes weer terug naar de klas en krijgen ze les tot ongeveer 12.00/12.30. Rond een uurtje 1 is meestal de lunch voor alle kinderen. Daarna gaan ze nog buiten spelen en meestal rond 14.30/15.00 vertrekken Sabrina en ik.

De 2e dag heb ik geholpen met huiswerk nakijken van de kinderen en veel buiten gespeeld.
De kindjes zijn erg lief en vragen veel aandacht van je, dus rond 14.30/15.00 ben je elke dag ook wel moe.
Donderdag zijn we in de stad van Nakuru gebleven en zijn we met de twee zweedse meisjes en 2 social workers "'the streets" op gegaan. We zijn naar een plek gelopen in de stad waar straatkinderen leven. Het was maar een uurtje dat we er waren maar het was heel intensief en moeilijk om te zien hoe deze kinderen en moeders leven. Ze hadden allemaal drugs en zaten er zo laveloos bij. Er was één vrouw bij met haar kindje (kindje was ongeveer 1,5 jaar oud) en nam de hele tijd drugs en je zag dat ze steeds meer van de wereld raakte. Op een gegeven moment kwam haar kindje naar haar toe en toen mijn grootste schrik gaf ze haar kindje van 1,5 jaar drugs. Ik kon wel huilen toen ik dat zag.

De social workers van het weeshuis proberen kinderen van de straat te krijgen en voor te zorgen dat zij les kunnen krijgen bij het weeshuis en later (als ze uniforms hebben) naar de hogere school kunnen gaan. De kinderen moeten hier uniforms hebben anders kunnen ze niet naar school.

Ik moet wel erg wennen aan de cultuur. Het gaat hier allemaal op z'n dooie gemakkie en gebeurt het vandaag niet, oh dan komt het morgen wel. Maar begin er al aardig aan te wennen. Optijd ergens aanwezig zijn, dat kennen ze hier niet haha.

Maandag is mijn huisgenootje gearriveerd (Amy uit Canada). Een super toffe meid en kan met haar lachen en gezellig om een huisgenootje te hebben.

Dinsdag zijn we uiteten geweest voor een meisje dat zondag vertrekt naar huis. Het was een gezellige avond en heerlijk pizza gegeten. Als je hier s'avonds naar huis wil gaan, ga je met een tuktuk (het is een klein autootje waar hooguit 3 personen in passen met allemaal flappen aan de zijkant en je niks kunt zien). Dus Amy en ik gingen naar het uitetentje naar huis met een tuktuk en zeiden tegen de chauffeur, we moeten naar Heyrixx HIll. De chauffeur ja ik weet waar Heyrixx Hill is. We zaten al een aardig tijdje in de tuktuk en dachten allebei, o gosh volgensmij klopt hier iets niet. Maarja, het was donker en we zagen geen ene donder. Wij vroegen de chauffeur te stoppen, om te keren en met een flap aan de zijkant open te houden (zodat we konden zien waar we reden). Dat was goed en hij reed terug, en ja hoor..... hij was veel te ver gereden. Maaaaar uiteindelijk zijn we voor de deur afgezet en konden we gerust naar bed. En weer eer ervaring rijker!

Woensdagmiddag hadden we een social (georganiseerd door Projects abroad) en het was een les ZUMBA! Dus woensdagmiddag zijn we naar Zumba les gegaan met ongeveer 15 a 20 andere vrijwilligers. Het was SUPER warm en intensief maar onwijs leuk!!

Waar ik me elke dag ook weer over verbaas is dat mensen hier gewoon winterjassen of mutsen dragen terwijl ik kapot ga van de hitte. Het is hier elke dag ongeveer 26 graden (schat ik). Het voelt als 30 graden maar heb hier nergens iets kunnen vinden waarop je kunt zien hoe warm het is. Maar de mensen vertellen je hier dat het voor hun als herfst/winter voelt.

Vrijdagavond zijn we voor het eerst een avondje uit geweest met de andere vrijwilligers en
gisteren ben ik met Amy naar de stad en markt geweest en leuke dingen gekocht!

Vandaag een lazy sunday. Het is hier prachtig weer dus liggen heerlijk in de zon te bakken!

Tot blogs!
Liefs mij -x-

Eerste week Kenia..

Toen ik woensdag bij het weeshuis een rondleiding kreeg, zag ik de eerste 6 kindjes.
De kleinste (2jaar) kwam op me af rennen en begon me gelijk te knuffelen en pakte me handje vast. Echt te lief!!
S'middags kwamen de oudere kinderen, die gaan eerst s'ochtends naar school. Ik heb hier nu 3 dagen mee gelopen maar voelde mij hier niet op me plek. (misschien vinden sommige mensen dat snel maar wil hier een tijd mee maken, die ik nooit meer zal vergeten) De 2 socials workers praten veel swahilli met elkaar en ik werd niet betrokken bij het geheel. Hierover heb ik gesprek gehad met Cecily (van Projects abroad) en ik switch a.s. maandag van werkplek. Ik ga dan naar een weeshuis voor straatkinderen. Hier zit ook een andere vrijwilliger (Sabrina, een duits meisje). Ik denk dat ik me hier meer op plek zal voelen, ook omdat er een andere vrijwillger is.

Donderdagmiddag ben ik gaan lunchen met andere vrijwillgers, dat was erg gezellig. Na de lunch ben ik nog met Sabrina en Sanne naar een cafe gegaan om te roken, want op straat (in de stad) mag je hier niet roken. Je krijgt dan een fixe boete! Dus laat ik dat maar niet doen... een pakje sigaretten kost hier 140 shilling, dat is ongeveer €1,40 ! Hoe goedkoop is dat! Bij mijn gastgezin mag ik wel roken, dus dat scheelt weer!

Heb daarnaast nog kennis gemaakt met een belgisch meisje (Heleen), zij zit in een gastgezin ongeveer 1 minuut lopen van mijn gastgezin. Heb daarnaast ook nog Alice leren kennen (nederlandse vrouw van ongeveer 45/50 schat ik) ook erg aardig. Erg leuk om allemaal andere vrijwilligers te leren kennen.

Mijn gastmoeder en gastvader zijn erg aardig, in het begin wel wat oppervlakkig. Ze zijn ontzettend gastvrij, ik mag hier eigenlijk alles. Heb een sleutel gekregen van het huis (wat ongeveer 4 sloten heeft). Dus ik voel me hier absoluut veilig. Ik mag thuis komen wanneer ik wil, maar als ik bijvoorbeeld niet mee eet moet ik Nancy (mijn gastmoeder) even bellen of een smsje sturen.

Elke keer als ik bij het huis van mijn gastgezin aan kom, om de poort te openen komen er allemaal kleine kindjes (ik schat ongeveer leeftijd 2/3 jaar) en zeggen 100x biscuit, biscuit, yoghurt, yoghurt, i am hungry, i am so hungry. Echt heel zielig!!! Maar ze raden je hier echt af om de kindjes iets geven, want als je 1x geeft.......... je kent het wel. Zulk soort momenten heb je echt toch wel erg moeilijk want het liefst wil je ze alles geven!!

Als je hier met een matatu (busje) ergens heen gaat betaal je ongeveer 50 shilling (in euro's is dat 0,50 eurocent). Het maakt niet uit hoelang je met het busje gaat. Soms betaal je helaas wel meer omdat je blank bent, maar ach dan is het misschien een keer 60 shilling (0,60 eurocent) of 70 shilling (0,70 eurocent).

Gisteren en zondag ben ik met andere vrijwilligers op safari geweest en een krater en waterval bezocht. Het was echt een super gaaf weekend!!! Mijn weekend zit er alweer bijna op...

Afgelopen keer ging het niet helemaal goed met foto's uploaden dus hoop dat het nu wel goed gaat.

Liefs mij ! :)

Mijn eerste dagen in Afrika

Mijn eerste dagen in Afrika

Mijn vlucht ging prima.
Toen we geland waren in Afrika, ging ik met een busje naar het gedeelte waar ik mijn visum aan kon vragen. Gelukkig was er een Nederlandse man in het vliegtuig en die zag ik ook bij de visumaanvraag staan, dus heb gevraagd of ik de juiste rij stond, en ja dat was zo.
Het ging allemaal erg langzaam, echt afrikaans... want geduld heb je hier wel nodig.
Daarna had ik snel mijn bagage gevonden en met een karretje richting EXIT.
Toen ik buiten kwam zag ik honderd mensen staan met een bordje, maar ik had snel het bordje van Projects abroad gevonden en werd opgehaald door Paul van Projects abroad. Hij heeft me naar het guesthouse gebracht waar ik de eerste nacht ging overnachten. Ik kwam aan om 20.10 in de avond en het was te gevaarlijk om dan nog naar Nakuru te rijden.

De volgende ochtend heb ik in het guesthouse ontbijt gehad en toen gingen we richting Nakuru.
Het eerste verschil was al dat ze hier links rijden inplaats van rechts. Maar wat een gaos, niet normaal!! Iedereen rijd kris kras door elkaar heen, overal getoeter. Ik keek mijn ogen uit, mensen die overal en nergens op straat lopen, auto's die honderd keer op de rem moeten stappen. Koeien, apen van alles zie je langs en op de weg. Ongelofelijk wat je allemaal ziet.
Na ongeveer 4 uur in een matatu (klein busje waar ongeveer 14 mensen in kunnen) gezeten kwamen we dan eindelijk aan in Nakuru. Paul bracht mij naar het kantoor van projects abroad en daar waren ook allemaal andere vrijwilligers, o.a. Sanne (ook uit Nederland, waarmee ik in Nederland al via Facebook kennis had gemaakt). Wel fijn om weer even nederlands te kunnen praten. Toen werd ik meegenomen door Paul naar een restaurantje om te lunchen. Geen idee wat ik moest nemen, dus Paul bestelde friet en kip voor mij. Prima te eten!

Na de lunch, terug naar het kantoor van Projects abroad en daar heb ik kennnis gemaakt met Cecily. Zij heeft mij naar het gastgezin gebracht. Nancy, mijn "huismoeder" was nog niet thuis dus ik werd ontvangen door de houskeeper, en zij heeft mij het huis en mijn kamer laten zien.
Ben na een sigaretje en een beetje bijkomen mijn koffer gaan uitpakken en mijn kamer een beetje eigen gaan maken.
De Afrikanen spreken hier heel snel en beetje binnenmonds engels, dus soms lastig te verstaan.

Ik slaap nu nog alleen op mijn kamer, maar maandag komt Amy (een meisje uit Canada) en zal dan met haar mijn kamer delen. Het eten gaat prima, dinsdagavond heb ik spaghetti gegeten met bruine bonen en woensdagavond heb ik aardappelpuree met worteltjes en dorperwten gegeten. Ze eten hier wel allemaal apart van elkaar, dat is erg ongezellig maar het zal de cultuur wel zijn....

GIsterochtend om 09.00 werd ik opgehaald door Cecily (van Projects abroad) en met haar samen ging ik naar mijn werkplek, het weeshuis Amazing Grace. We moesten eerst een stukje lopen en dan bij de weg stap je in een matatu (een busje waar ongeveer 14 personen in passen). We gingen eerst richting de stad, en daar stapte we over op een andere matutu richting het weeshuis. Het duurt normaliter ongeveer een 45 min a 1 uur voordat ik bij het weeshuis ben. Als het verkeer niet mee zit, kan je er ook langer over doen. Maar zoals ze hier veel zeggen, Hakuna Matata (NO WORRIES). Uiteindelijk kom je op je bestemming alleen het kan soms wat langer duren. MIjn werkdagen bij het weeshuis zijn ongeveer van 09.00 tot 15.00 maar kan soms zijn dat er niet veel meer te doen is en dan mag ik eerder naar huis. Toen we eenmaal aankwamen bij het weeshuis heb ik eerst kennis gemaakt met Magret, zij is de "directie" van het weeshuis. Daarna heb ik kennis gemaakt met 2 socials workers, een meisje van 21 jaar en het andere meisje is 25 jaar. Daar zal ik het meeste mee werken. De meiden zijn erg aardig. Ik heb aangegeven dat ik de eerste dagen wil observeren en dan maandag wil gaan helpen met de dagelijkse taken. Dat was geen probleem.

Ik heb geen internet bij mijn gastgezin. Er is wel wifi in het kantoor van projects abroad waar ik ook regelmatig zal zijn. Bij het kantoor van projects abroad komen ook elke dag de vrijwillgers af en aan om verhalen met elkaar te delen etc. Ik ga wel misschien een internetstick kopen zodat ik internet heb op mijn laptop, dan ook bij mijn gastgezin. Een nederlandse vrijwilliger tipte me hierop. Zij heeft dat ook gekocht.

Ik moet wel erg wennen aan de cultuur en heb de afgelopen echt super veel indrukken gekregen. Ben elke avond ook helemaal gesloopt. Het weer is hier prima, s'ochtends vaak bloedheet, tegen uurtje of 2 wordt het beetje bewolkt en gaat het beetje regenen, daarna klaar het weer op en is er weer volop zon. Heerlijk dus!

Ik dacht ik schrijf vast niet zo'n lange blog maar als je eenmaal aan het typen bent, heb je zo een hele pagina vol. Ik zal proberen zo snel mogelijk weer een nieuwe blog te maken. Dit is een begin.

Veel leesplezier, liefs mij !