Mijn eerste dagen in Afrika

Mijn vlucht ging prima.
Toen we geland waren in Afrika, ging ik met een busje naar het gedeelte waar ik mijn visum aan kon vragen. Gelukkig was er een Nederlandse man in het vliegtuig en die zag ik ook bij de visumaanvraag staan, dus heb gevraagd of ik de juiste rij stond, en ja dat was zo.
Het ging allemaal erg langzaam, echt afrikaans... want geduld heb je hier wel nodig.
Daarna had ik snel mijn bagage gevonden en met een karretje richting EXIT.
Toen ik buiten kwam zag ik honderd mensen staan met een bordje, maar ik had snel het bordje van Projects abroad gevonden en werd opgehaald door Paul van Projects abroad. Hij heeft me naar het guesthouse gebracht waar ik de eerste nacht ging overnachten. Ik kwam aan om 20.10 in de avond en het was te gevaarlijk om dan nog naar Nakuru te rijden.

De volgende ochtend heb ik in het guesthouse ontbijt gehad en toen gingen we richting Nakuru.
Het eerste verschil was al dat ze hier links rijden inplaats van rechts. Maar wat een gaos, niet normaal!! Iedereen rijd kris kras door elkaar heen, overal getoeter. Ik keek mijn ogen uit, mensen die overal en nergens op straat lopen, auto's die honderd keer op de rem moeten stappen. Koeien, apen van alles zie je langs en op de weg. Ongelofelijk wat je allemaal ziet.
Na ongeveer 4 uur in een matatu (klein busje waar ongeveer 14 mensen in kunnen) gezeten kwamen we dan eindelijk aan in Nakuru. Paul bracht mij naar het kantoor van projects abroad en daar waren ook allemaal andere vrijwilligers, o.a. Sanne (ook uit Nederland, waarmee ik in Nederland al via Facebook kennis had gemaakt). Wel fijn om weer even nederlands te kunnen praten. Toen werd ik meegenomen door Paul naar een restaurantje om te lunchen. Geen idee wat ik moest nemen, dus Paul bestelde friet en kip voor mij. Prima te eten!

Na de lunch, terug naar het kantoor van Projects abroad en daar heb ik kennnis gemaakt met Cecily. Zij heeft mij naar het gastgezin gebracht. Nancy, mijn "huismoeder" was nog niet thuis dus ik werd ontvangen door de houskeeper, en zij heeft mij het huis en mijn kamer laten zien.
Ben na een sigaretje en een beetje bijkomen mijn koffer gaan uitpakken en mijn kamer een beetje eigen gaan maken.
De Afrikanen spreken hier heel snel en beetje binnenmonds engels, dus soms lastig te verstaan.

Ik slaap nu nog alleen op mijn kamer, maar maandag komt Amy (een meisje uit Canada) en zal dan met haar mijn kamer delen. Het eten gaat prima, dinsdagavond heb ik spaghetti gegeten met bruine bonen en woensdagavond heb ik aardappelpuree met worteltjes en dorperwten gegeten. Ze eten hier wel allemaal apart van elkaar, dat is erg ongezellig maar het zal de cultuur wel zijn....

GIsterochtend om 09.00 werd ik opgehaald door Cecily (van Projects abroad) en met haar samen ging ik naar mijn werkplek, het weeshuis Amazing Grace. We moesten eerst een stukje lopen en dan bij de weg stap je in een matatu (een busje waar ongeveer 14 personen in passen). We gingen eerst richting de stad, en daar stapte we over op een andere matutu richting het weeshuis. Het duurt normaliter ongeveer een 45 min a 1 uur voordat ik bij het weeshuis ben. Als het verkeer niet mee zit, kan je er ook langer over doen. Maar zoals ze hier veel zeggen, Hakuna Matata (NO WORRIES). Uiteindelijk kom je op je bestemming alleen het kan soms wat langer duren. MIjn werkdagen bij het weeshuis zijn ongeveer van 09.00 tot 15.00 maar kan soms zijn dat er niet veel meer te doen is en dan mag ik eerder naar huis. Toen we eenmaal aankwamen bij het weeshuis heb ik eerst kennis gemaakt met Magret, zij is de "directie" van het weeshuis. Daarna heb ik kennis gemaakt met 2 socials workers, een meisje van 21 jaar en het andere meisje is 25 jaar. Daar zal ik het meeste mee werken. De meiden zijn erg aardig. Ik heb aangegeven dat ik de eerste dagen wil observeren en dan maandag wil gaan helpen met de dagelijkse taken. Dat was geen probleem.

Ik heb geen internet bij mijn gastgezin. Er is wel wifi in het kantoor van projects abroad waar ik ook regelmatig zal zijn. Bij het kantoor van projects abroad komen ook elke dag de vrijwillgers af en aan om verhalen met elkaar te delen etc. Ik ga wel misschien een internetstick kopen zodat ik internet heb op mijn laptop, dan ook bij mijn gastgezin. Een nederlandse vrijwilliger tipte me hierop. Zij heeft dat ook gekocht.

Ik moet wel erg wennen aan de cultuur en heb de afgelopen echt super veel indrukken gekregen. Ben elke avond ook helemaal gesloopt. Het weer is hier prima, s'ochtends vaak bloedheet, tegen uurtje of 2 wordt het beetje bewolkt en gaat het beetje regenen, daarna klaar het weer op en is er weer volop zon. Heerlijk dus!

Ik dacht ik schrijf vast niet zo'n lange blog maar als je eenmaal aan het typen bent, heb je zo een hele pagina vol. Ik zal proberen zo snel mogelijk weer een nieuwe blog te maken. Dit is een begin.

Veel leesplezier, liefs mij !